Ja, ik weet het: deze CD is al een maand uit ! Maar het is er eentje die nogal wat beluisteringen verdient en vereist, alvorens je er iets zinnigs kan over schrijven en dus loop ik wellicht wat achterop bij de professionals uit dit vak. Het zij zo…

Brent Beukelaer…u kent ‘m vast als frontman van The Radar Station, een band die het niet zo lang geleden helemaal leek te gaan maken, toen ze de Covid-editie van De Nieuwe Lichting wonnen. Ik weet niet helemaal zeker wat er van de band geworden is, maar voor mij is het al even geleden dat ik er nog wat over vernam, al kan dat ook te maken hebben met feit dat zanger Brent intussen aan een solocarrière begon te werken? In 2021 was er de soloplaat “Heen Zonder Weer”, die redelijk wat fijne recensies kreeg, maar, zoals we weten, viel de wereld toen heel even zo goed als stil.

Nu is er dus de tweede en, als ik de perstekst mag geloven, was er een nogal donkere periode in Brent’s leven, die maakte dat de songs van deze plaat niet meteen vrolijk te noemen zijn. Mensen lopen tegen klappen van het leven aan en bij een songschrijver als Beukelaer komen daar dan ook eerder donkergrijze nummers uit voort. Ik heb een stil vermoeden dat de man van Spinvis houdt en dat hij het oerwerk van Lieven kent: zoals die twee heren, beschikt Beukelaer over het vermogen om een song te puren uit iets dat onooglijk lijkt en schier onopgemerkt voorbij kan gaan, tenminste voor wie niet kijkt zoals de songschrijver.

“”Ochtendwekker” en “Ademwolk” kennen we al een beetje van de (nacht)radio, maar er staan wel meer nummers op deze plaat, die de moeite van het beluisteren waard zijn: “Hint van cassis” is er zo eentje. Opgehangen aan een schijnbaar betekenisloos citaat uit een wijnrecensie, maar tegelijk blijk gevend van een bijzonder scherp observatievermogen. Brent Beukelaer beheerst de kunst van het formuleren beter dan hij zelf beseft, denk ik. “Hij wrijft de winter uit haar huid, zij de onrust uit zijn ogen…” hoe mooi is dat? Of het beeld van “De Bloesem van de kerselaar”, waarin de parallel beschreven wordt tussen de haarkleur van de vrouw in wier tuin de kerselaar staat en die van de bloesem van die boom. Heerlijk vind ik dat. En voor een tekst als “Het Fortuin van de Rat” zou menigeen een paar vingers veil hebben. Als je tristesse van Het Leven zo beeldrijk kan omschrijven, dan beteken je wel wat.

Muzikaal zit het allemaal meer dan snor, met de veelzijdige inbreng van vaste muzikanten Sander Cliquet en David Broeders en de gastbijdragen van Niels Boutsen, Nina Kortekaas, Benjamin Hermans en Roos Denayer en de hele plaat laat zich dan ook vlotjes meermaals per dag beluisteren. Dit is gevonden radiovoer, maar wellicht schrikt de onderliggende ernst sommige mensen een beetje af. Da’s niets anders dan wat Het Leven zelve doet en dus durf ik Brent met deze plaat een welverdiend succes toewensen. Wie naar Dranouter gaat, kan de band daar op 4 augustus deze plaat zien voorstellen.

(Dani Heyvaert)